Şaşırtmakla da kalmadın, tahmin edemeyeceğin kadar çok üzdün beni. Normaldi her şey aslında, o gün seninle konuşmaya başlayana kadar…
“Merhaba” dedim. Beni tersledin, şaşırdım. ‘Ne oldu, bir sorun mu var, paylaşmak ister misin?’ dedim. Bağırıp, çağırmaya başladın. Kapıyı vurdun, gittin. Afalladım. Öylece kalakaldım. On dakika sonra da sana mesaj attım “Bugün sen...i üzen ne oldu bilmiyorum ama sinirlenmişsin ve ilk karşına çıkan da sanırım bendim ve sen bana patladın. Olsun, senin canın sağ olsun. Sinirin geçti mi bari?” diye.
Çaldırdın cebimi. Neden böyle yaptın, inan hala anlam veremiyorum. Şimdi bu durumda benim ne yapmam gerek? Bugüne kadar yaşadıklarını paylaşmasan, hayatı konuşmasak, sana değer vermesem, arkadaş, dost olarak görmesem anında unuturum gider. Ama öyle değil. Uzun bir süre paylaştık hayatı. Hatta sen diyordun ya bana bazen… Neyse boş ver, söylemeyeyim. Tüm bunlardan
sonra… Onun için sana arkamı dönüp, gitmek çok zor geliyor.
Neden yaptın ki böyle, ne kötülük gördün ki benden? Söyle neden… Neden yaptın ki böyle? Çok şaşırdım, bunu senden hiç ummazdım ah canım… Bilseydim seni bu kadar çok sevmezdim…
Düşünüyorum, hak ettim mi bugünkü yaptığın davranışı? Tabii ki hayır. Deseydin ki, “ Şu an konuşmak istemiyorum.” Tamam derdim. Ama şu an bir kırık kalp geride kalan… Darmadağın… Kırıkları bir araya getirmeye çalışıyorum. Ama…
Vakit şu an gece yarısını çoktan geçti. Kalbim sızlıyor inceden… Kulağım telefonda ama çalmıyor. Ben arayayım diyorum. Bir yanım aramayı istiyor, bir yanım karşı koyuyor. Malum… Ya terslersen yine… Ya da uyuyorsundur büyük ihtimalle.
Sen uyurken… Senin aklında değilken şu an… Düşünüyorum ben…
Seni sevdiğimde dünyalar benim olmuştu. Gözümü ve kalbimi aşk bürümüştü. Ama şimdi öyle kırıldım ki… Dediğim gibi ortada bir sebep olsa… Ama yok. Acıtan da bu zaten. Bir daha beni kimse beni böyle kırmayacak diye yeminler ettim kendime.
Böyle savunmasız olmamaya…
Çünkü seninle kendimi en güzel, en iyi, en mutlu hissettiğim, en ummadığım anda kırdın beni.
Çiçek açmıştım senin kalbinde ama dalından kopardın beni sen…
Ben kendimi sana adamışken, sevgin içimi titretirken, seni içimde saklarken, senin yaptığın... Hiç aklım almıyor.
Kalbim sende kaldı. şimdi istediğin kadar kırabilirsin, hiçbirşeyin önemi kalmadı.
Oysa sana olan sevgim ömürlüktü biliyormusun?
_ڪے£vgil£riml£
“Merhaba” dedim. Beni tersledin, şaşırdım. ‘Ne oldu, bir sorun mu var, paylaşmak ister misin?’ dedim. Bağırıp, çağırmaya başladın. Kapıyı vurdun, gittin. Afalladım. Öylece kalakaldım. On dakika sonra da sana mesaj attım “Bugün sen...i üzen ne oldu bilmiyorum ama sinirlenmişsin ve ilk karşına çıkan da sanırım bendim ve sen bana patladın. Olsun, senin canın sağ olsun. Sinirin geçti mi bari?” diye.
Çaldırdın cebimi. Neden böyle yaptın, inan hala anlam veremiyorum. Şimdi bu durumda benim ne yapmam gerek? Bugüne kadar yaşadıklarını paylaşmasan, hayatı konuşmasak, sana değer vermesem, arkadaş, dost olarak görmesem anında unuturum gider. Ama öyle değil. Uzun bir süre paylaştık hayatı. Hatta sen diyordun ya bana bazen… Neyse boş ver, söylemeyeyim. Tüm bunlardan
sonra… Onun için sana arkamı dönüp, gitmek çok zor geliyor.
Neden yaptın ki böyle, ne kötülük gördün ki benden? Söyle neden… Neden yaptın ki böyle? Çok şaşırdım, bunu senden hiç ummazdım ah canım… Bilseydim seni bu kadar çok sevmezdim…
Düşünüyorum, hak ettim mi bugünkü yaptığın davranışı? Tabii ki hayır. Deseydin ki, “ Şu an konuşmak istemiyorum.” Tamam derdim. Ama şu an bir kırık kalp geride kalan… Darmadağın… Kırıkları bir araya getirmeye çalışıyorum. Ama…
Vakit şu an gece yarısını çoktan geçti. Kalbim sızlıyor inceden… Kulağım telefonda ama çalmıyor. Ben arayayım diyorum. Bir yanım aramayı istiyor, bir yanım karşı koyuyor. Malum… Ya terslersen yine… Ya da uyuyorsundur büyük ihtimalle.
Sen uyurken… Senin aklında değilken şu an… Düşünüyorum ben…
Seni sevdiğimde dünyalar benim olmuştu. Gözümü ve kalbimi aşk bürümüştü. Ama şimdi öyle kırıldım ki… Dediğim gibi ortada bir sebep olsa… Ama yok. Acıtan da bu zaten. Bir daha beni kimse beni böyle kırmayacak diye yeminler ettim kendime.
Böyle savunmasız olmamaya…
Çünkü seninle kendimi en güzel, en iyi, en mutlu hissettiğim, en ummadığım anda kırdın beni.
Çiçek açmıştım senin kalbinde ama dalından kopardın beni sen…
Ben kendimi sana adamışken, sevgin içimi titretirken, seni içimde saklarken, senin yaptığın... Hiç aklım almıyor.
Kalbim sende kaldı. şimdi istediğin kadar kırabilirsin, hiçbirşeyin önemi kalmadı.
Oysa sana olan sevgim ömürlüktü biliyormusun?
_ڪے£vgil£riml£
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder