Dünyanızı Sevgileyin...

 

 

 İstemezmisiniz,
Bir avuç bile çöl kalmasın gönlünüzde?
Ve hiç bitmesin baharlar..
Hüzünlendiğinizde,
Çisil çisil yağmur yağsın,
Sevindiğinizde,
Güneş doğsun istemezmisiniz?
Ve istemezmisiniz,
Bir anda gül bahçesine dönüşmesini,
Gönlünüzün?
Ne duruyorsunuz o halde?
Söküp, atın ayrık otlarını yüreğinizden,
Ve yeni baştan düzenleyin,
Gönül bahçesinizi..
İster papatlayın,
İster menekşeleyin,
Ama mutlaka gülleyin..

Siz değilmisiniz şikâyetçi olan,
Mutsuzluktan,
Sevgisizlikten,
Ve tekdüze yaşamdan?.
Halâ bilmiyormusunuz,
Kendinizin kurduğunu,
Kendi dünyanızı?
Ve bilmiyormusunuz yoksa,
Yürek rüzgârlarıyla avuçlarınızda döndüğünü,
Onun?.
Bakışlarınız yıldızlar,
Yüzünüz ondördünde ay olsun,
İstemezmisiniz?.
Kıpırdatın parmaklarınızı hele,
Ve ısrarla dokunun yüreğinize,
Acıyıncaya, uyanıncaya kadar,
Mıncık mıncık elleyin..

Durmayın bir kenarda,
Öyle esrik esrik.
Ters yüz ediverin her şeyi.
Yok sayın, ne varsa

Sizi mutsuz eden, yaşamda,
Ve yepyeni bir dünya kuruverin sonra..
Gökyüzünü ?sevgi mavisine?,
Yeryüzünü ?sevgi yeşiline?,
Ve bütün çirkinlikleri,
?Sevgi beyazına? boyayın.
Alın elinize fırçanızı artık,
Sevin, sevilin önce,
Ve yeşilleyin, mavileyin, beyazlayın,
Her tarafı.
Ama mutlaka,
Ama mutlaka sevgileyin...

Mustafa Erçin